Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

ξυλο

Το ξύλο (ή ξύλωμα όπως είναι γνωστό στη βοτανική ορολογία, αγγλικάwood) είναι ο συμπαγής, (συνήθως) σκληρός, πορώδης και ινώδης δομικός ιστός που (αρχικά) βρίσκεται στο βλαστό και στις ρίζες των δέντρων, καθώς και σε (κάποια) άλλα ξυλώδη φυτά. Χρησιμοποιείται για χιλιάδες χρόνια τόσο ως καύσιμο όσο και ως κατασκευαστικό υλικό. Αποτελείται από οργανική και ανόργανη ύλη[1], (και πιο συγκεκριμένα) από φυσικής προέλευσης σύνθετες ίνες κυτταρίνης που είναι (σχετικά) ανθεκτικές στην καταπόνιση, ενσωματωμένες σε μια βάση λιγνίνης, που αντιστέκεται στη συμπίεση. Μερικές φορές το ξύλο ορίζεται πιο στενά ως το υλικό των κορμών των δέντρων[2], και μερικές άλλες με ευρύτερο ορισμό που συμπεριλαμβάνει στο υλικό αυτό και κάθε παρόμοιο ιστό που μπορεί να βρίσκεται επίσης στις ρίζες των δέντρων ή και σε (ξυλώδεις) θάμνους. Στα ζωντανά δέντρα χρησιμοποιείται στο να παρέχει δομική στήριξη σε αυτά, επιτρέποντας έτσι στα ξυλώδη φυτά να αναπτύσσονται σε μέγεθος και να στέκονται όρθια μόνα τους. Επίσης, όμως, επιτρέπει τη διέλευση νερού και θρεπτικών συστατικών ανάμεσα στα φύλλα, στους υπόλοιπα αναπτυσσόμενους ιστούς του ξυλώδους φυτού και στις ρίζες αυτού. Ο όρος «ξύλο» μπορεί επίσης να αναφέται και σε άλλα φυτικά υλικά με συγκρίσιμες ιδιότητες, καθώς και σε διάφορα κατεργασμένα με μηχανικό τρόπο υλικά από ξύλο, πριονίδια ή φύλλα ξύλου.
Το 2005, εκτιμήθηκε ότι η Γη περιέχει περίπου 434 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αναπτυσσόμενων δασικών αποθεμάτων, από τα οποία το 47% ήταν εμπορεύσιμο.[3] Ως (σχετικά) άφθονη ανθρακούχα ανανεώσιμη πηγή, τα ξυλώδη υλικά έχουν έντονο ενδιαφέρον (και) ως πηγή ανανεώσιμης ενέργειας. Το 1991 ξυλεύθηκαν περίπου 3,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ξύλου. Οι κυριότερες χρήσεις ξυλείας είναι η επιπλοποιία και η οικοδόμηση κτιρίων.[4]
Το 2011, μια ανακάλυψη στην καναδική επαρχία του Νιου Μπράνσγουικ ανακαλύφθηκαν τα παλαιότερα γνωστά φυτά που είχαν αναπτυσσόμενο ξύλο, πριν από περίπου 400 - 395 εκατομμύρια χρόνια.[5] Το ξύλο μπορεί να χρονολογηθεί με τη χρονολόγηση με άνθρακα 14 και σε μερικά είδη με δεντροχρονολόγηση, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα να υπολογιστεί περίπου από πότε χρονολογείται κάποιο ξύλινο αντικείμενο.
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το ξύλο για χιλιετίες για πολλούς σκοπούς, αλλά κυρίως ως καύσιμο και ως κατασκευαστικό υλικό για παραγωγή κατοικιώνεργαλείωνόπλων, επίπλων, πακετοποίηση, καλλιτεχνημάτων και χαρτιού. Εκτός των άλλων, οι μεταβολές χρόνο με το χρόνο του πλάτους των δακτυλίων των δέντρων και η σχετική αναλογία αφθονίας τωνισοτόπων δίνουν στοιχεία για την αποκάλυψη των μεταβολών στο κλίμα.[6]
Το ξύλο παράγεται από τα δέντρα, με την αύξηση της διαμέτρου με το σχηματισμό, μεταξύ των προϋπαρχόντων στρωμάτων και του εσωτερικού φλοιού, νέων στρωμάτων ξύλου, που επικαλύπτουν ολόκληρο τον κορμό, τα ζωντανά κλαδιά και τις ρίζες, Η διεργασία είναι γνωστή ως δευτερογενής ανάπτυξη (secondary growth) και είναι το αποτέλεσμα της κυτταρικής διαίρεσης στον αγγειακό κάμβιο, που είναι ένα πλευρικό μερίστωμα, και της επακόλουθης επέκτασης των νέων κυττάρων. Αυτά τα κύτταρα μετά σχηματίζουν (σχετικά) μεγάλου πάχους δευτερογενή κυτταρικά τοιχώματα, που αποτελούνται κυρίως από κυτταρίνη, ημικυτταρίνη και λιγνίνη. Όταν οι διαφορές μεταξύ των τεσσάρων εποχών του χρόνου είναι διακριτές, ο ρυθμός της δευτερογενούς ανάπτυξης είναι επίσης δικριτές, τόσο σε ετήσια, όσο και σε εποχιακή βάση, οδηγώντας σε (χαρακτηριστικούς) δακτυλίους ανάπτυξης, που συνήθως είναι πολύ ξεκάθαρα διακριτοί και αποτελούν τελικά αρχείο ορατό επίσης και σε άλλες επιφάνειες. Αν η διακριτότητα ανάμεσα στις εποχές είναι ετήσια, τότε οι δακτύλιοι ανάπτυξης αναφέρονται ως ετήσιοι δακτύλιοι. Όταν υπάρχει μικρή εποχιακή διαφορά οι δακτύλιοι ανάπτυξης είναι πιθανό να είναι μη διακριτοί ή ακόμη ανύπαρκτοι.
Αν υπάρχουν διαφορές μέσα στο δακτύλιο ανάπτυξης, τότε τα τμήματα του δακτυλίου που βρίσκεται εγγύτερα στο κέντρο του δέντρου σχηματίζονται νωρίς στην εποχή ανάπτυξης, όταν η ανάπτυξη είναι γρήγορη, και αποτελούνται στυνήθως από πλατύτερα στοιχεία. Συνήθως έχουν ανοικτότερο χρώμα από τα τμήματα του δακτυλίου ανάπτυξης που βρίσκονται προς το εξωτερικό του δακτυλίου. Αυτά τα διαφορετικά εποχιακά τμήματα είναι γνωστά ως πρώιμο ξύλο (earlywood) ή ξύλο άνοιξης (springwood), το παλαιότερο και πιο εσωτερικό, και μεταγενέστερο ξύλο (latewood) ή ξύλο καλοκαιριού (summerwood).[7] Ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες διαφορές σε όλα αυτά, που εξαρτώνται από το είδος του ξύλου (δηλαδή του δέντρου).
*το αρθρο ειναι παρμενο απο την βικιπαιδεια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εκλογές ΕΔΙΕ - Υποψηφιοι για την Ελεγκτική Επιτροπη 2024-2026

  ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΚΑΡΑΝΙΚΑ ΤΟΥΛΙΝΑ ΛΑΡΙΣΑ Facebook προφιλ https://www.facebook.com/toulinakaranika...